In Nederland mag je echt alles zeggen, zeggen ze ...

Er zijn drie vormen van de vrijheid van meningsuiting: de rationele, die zegt dat je alles mag zeggen behalve oproepen tot geweld.

Wat je zou kunnen preciseren tot "... behalve alles dat aantoonbare dus materiële schade toebrengt aan anderen". Wat natuurlijk toch nooit 100 procent sluitend alle gevallen behandelt maar beter is er niet.

Dan is er de linkse vrijheid van meningsuiting, of beter: de vrijheid van meningsuiting voor linksen: "Je mag alles zeggen, inclusief oproepen tot geweld, als je er maar bij zegt dat jij voor de morele zaak strijdt en/of zegt of impliceert dat het 'ironie' is".

En de derde is dan de rechtse vrijheid van meningsuiting, wat is in de praktijk de vrijheid van meningsuiting van linksen voor rechtsen: "Je mag alles zeggen, behalve datgene dat in strijd is met één of andere linkse ideologie".

Het eerste behoeft nauwelijks toelichting - ieder concreet geval voor zich is of redelijk duidelijk of onbelangrijk voor de grote lijn. Een bekend voorbeeld is de discussie gevoerd tussen de religieuze intolerantie in de vorm van de islam-populisatoren genaamd Meiden van Halal, en de stem van de redelijkheid in de vorm van cabaretier Hans Teeuwen.

De linkse versie wordt toegelicht hier.

De rechtse versie hier.

Voor de reacties van links op de "rechtse" oproep tot steun aan de vrijheid van meningsuiting, zie hier.

Voor een academische versie van het debat erover, zie hier.

Over de waarde ervan, zie hier.